Toplanın gelin, Bir insanı sevmeye gidiyoruz. . . 

Sevmek ne kadar güzel bir duygu. Dejenere olmamış, yalın, riyadan uzak, saygı ile süslenmiş, vicdanla takmış takistirmis, tarifi zor bir duygu. Allah sevgisi, evlat sevgisi, doğa sevgisi, hayvan sevgisi, arkadaş sevgisi, yoldaşın olan kişiye duyulan sevgi ve daha onlarcası.

Hayatımızın belki de mihenk taşı sevmek. Nedense insanlar sevmekten korkarlar Özellikle de göstermekten.

Peki, sokakta oturan bir yoksul çocuğu sevmek, Onunla sohbet etmek, onu dinlemek, bırakın para vermeyi, Ona sevgi vermeyi hiç düşündünüz mü? Ona kendisinin de önemli olduğunu hiç hissettirdiniz mi?

Peki ilkbahar gelsin diyoruz, çimenlere kendimizi atıp, gelincikleri, papatyaları koklamak istiyoruz. Ya ona sevginizi nasıl gösteriyoruz? Yerleri temiz tutabiliyor muyuz?. Her yer beton oldu, doğa katledildi diyoruz da, biz bir şeyler yapabiliyor muyuz? Yerlerin atık maskelerle, sigara paketlerinle doldurulduğu bu vatanda nasıl bir önlem alıyoruz?

Vatanı seviyoruz diye her yerde methiyeler diziyoruz da, bu eşsiz vatanımız için ne yapıyoruz. İçlerimiz kin ve nefret dolu. Kim nerede bir hata yaparsa panter gibi üstüne atlıyoruz Hoşgörü yok olmuş, sanki gri bulutlar arasında parlamak için fırsat arayan güneş gibi, meyus, endişeli anlaşılmayı bekliyor.

Ömür geçiyor biz tünelin karanlığını görüyoruz. Karşılaşacağımız ışık umurumuzda değil.

Var gücümüzle sevginin hakkını verelim. Hayvanlara, yoksullara ve özellikle çocuklara yüreğimizin bütün güzelliğiyle sevgi yayalım. Sevgiyle büyüyen çocuklar hayata sıkı sıkıya tutunurlar ve bu çocuklar yarının mesleğini eline almış, güven veren, nadide çiçeklerimiz olur. Sevgi verirken çok bonkör olalım ki, ruhumuz melek olsun, elinde aşk meşalesi alev alev doğayı ve bizleri ısıtsın.

JÜLİDE DOĞU