Sevgili okurlarım, her canlının olduğu gibi sokaklar canlarının da yeme ,içme barınma gibi gereksinimlere ihtiyacı var .Bu konuda ciddi çalışma yapan Belediyeler ve sivil toplum gurupları var başarılar dileriz ama çok eksiklerin olduğunu da görüyoruz.

Lütfen yaşamak için yaşatmalıyız!

Çocuklarımıza Ne öğreteceğiz….Bir döngüsel zaman diliminin başındayız, gene. .ve  buna dair  yeni bir  seçim zamanı, belki de, ..

Sene 1910..

İstanbul halkı, sokaklarının köpeklerle dolup taşmasından rahatsız ve  durumu sonlandırmak için hepsi toplatılıp bir adaya atılıyor , “ doğal ortamda yaşamaya terkediliyor” adı altında ölmeye bırakılıyorlar..  Bu ot obur olmayan ve avlanmayı da bilmeyen evcil hayvanlar,   açlık ve susuzluk içerisinde birbirlerini yiyerek aylarca o adada can çekişiyorlar,  adanın ismini halk “ hayırsız ada” ya çeviriyor ve bu facianın kokusu bütün İstanbul'u sararak insanlığın derin hafızasına kazınıyor,    acı çeken hayvanların sancılı inleme, ağlama ve uluma sesleriyle günler geceler boyu insanlık vicdanı da beraberinde can çekişiyor.  O zamanı yaşayan insanlar, hayvanların laneti üzerimize oldu, tüm şehirde çok büyük yangınlar art arda her şeyi yakıp kavurdu diye yazıyorlar… Ve tabii ki sonra  gel zaman geç zaman , bir süreç  her şeyin üzeri gece gibi örtüp hepsini unutturuveriyor…

Kulaklara garip gelebilir, belki ama onca yaşanandan sonra bir şekilde bu hayvanlar “  SEVİLİYOR !! “ olmalı ki yerine yenileri doğurtulup, binlercesi  yeniden hızla çoğaltılmaya başlanıyor, sebebi  bilinmez..?, insan, kurtulmak için bu kadar uğraştığı varlığın   milyonlarcasını gene kısa zamanda yaratıyor.., katledilen eskilerin suçu nedir? Kim bilir?, cinsleri, modelleri mi geçmiştir?.., yoksa,  gene bir heves mi gelmiştir ?, bilinmez ama aynı döngü yeniden başlatılıyor. Üretim çiftlikleri, güzel bir  ticaret olarak gündeme geliyor,  para kazananlar arttıkça, evcil hayvan cinsleri, reklamları, promosyonları da artıyor.., çocuklar özendiriliyor. İnsan ırkı heves peşindedir her daim.., özellikle çocuğa canlı oyuncak almak , ne güzel bir fikir.., çocuklar sever , hareketli oyuncakları.. oyunlarına eşlik eder bu canlar, ..hem  de bir çocuk bazen bu canlılarda lafını tek geçirebildiği canlı türüdür, evcil hayvanlardır. Çocuğa bu canı satın almanın hiçbir kullanma rehberi dahi yoktur, al istediğin gibi kullan at…, ancak unutmayalım ki üzerinde güç denemesi yapılan canlılar da başkaları üzerinde güç denemesi yapar… Sürekli şiddet gören bir insan ya da hayvan ancak bunu öğrenir.., Ve işte o yüzdendir ki çocuk-hayvan ilişkisi de eğitimde en çok yer alması gerekenlerdendir... 

Hikayeye dönecek olursak..,  hayırsız ada vakası üzerinden çok geçmemiş ..,  satılan tüm  evcil hayvanların büyük çoğunluğu gene kısa sürede sokağa atılmış …, sokaklar dolmuş taşmış..Neden ?.. ya çocuk sıkılmış bu varlıktan, ya da büyümüş…., ya da hayvan daha  hızlı büyüyüvermiş , artık hiç de  sevimli bir oyuncak değil imiş.., bakımı zorlaşmış.., sadece dört ayaklı, ihtiyaç sahibi bir fazlalık oluvermiş..…

Sokağa birer birer yeniden atılan bu canlar iki iken …, bir sene sonra  bir can 2 kez doğursa dokuzardan,.. Ve onun dokuzar çocuğu da dokuzardan.., büyüme oranının hesabı aşikar.. bir senede, ikiden bin oluvermiş.., insanlık bile doğum kontrolü kullanırken kimse onları kısırlaştırmakla uğraşıvermemiş…..

Sokağa düşeni artık kimse geri evine almak istememiş.., çünkü  artık onlar kirlenmiş.., ne demek bilinmez ama? Öyle bellemiş işte insan.., doğadan uzaklaşmak böyle bir şeymiş.. İzole etmek kendini tozdan topraktan mikroptan hayvandan , cam fanus evlere saklanmak ve steril olmak arzusu sarmış insanları.., ve belki de kalplerinin içi  kirlendikçe , onlar dışarda çevrelerinde aramışlar o temizliği, hijyeni…

Ve sokaklar yeniden köpeklerle dolmuş taşmış, sayıları milyonları bulmuş..,  bu kıramadığımız döngü  yeniden bizi yakalamış..,   köpekler gene rahatsızlık verir olmuş  ve şimdi “yok edin “ deniyor,.

"Yaratılanı sevelim yaratandan dolayı "

(Arkadaşım Figen hanıma teşekkürler)

Hayrettin Bulut